Nog steeds Kagadi
Door: Lilian
Blijf op de hoogte en volg Lilian
03 Februari 2013 | Oeganda, Kagadi
Lieve allemaal,
De eerste lesweek zit erop. 25 deelnemers hadden we, voornamelijk jonge vrouwen die afgestuurd zijn aan de ARU (Agricultural Rural University) en die als Fieldworker in de afgelegen dorpjes gaan werken. In die dorpjes is niets, ook geen gezondheidszorg. Dat is de reden dat ze nu extra in hun bagege de basisbeginselen van de homeopathie hebben gekregen. Heel waardevol!
Het is heel erg leuk om hier te zijn. We werken heel hard: na de lesdagen, kunnen we als we mazzel hebben een half uurtje pauze nemen en daarna gaan we mensen behandelen in de kliniek. Een half uurtje voor iedere patient. Mensen zijn hier vaak heel ziek, bijna allemaal hebben ze malaria.
Om 7 uur 's avonds komt het avondeten. Vaak staat het al even als we terugkomen uit de kliniek. Hadija, de kokkin van URDT, probeert altijd iets lekkers voor ons te maken: bonen, rijst, eieren, aardappelen, groenetprutjes, soms vis, pompoen en heel veel kleine banaantjes en watermeloen. Mensen hebben hier niet veel, maar omdat we in the rural areas zijn, is er altijd eten.
's avonds bereiden we de volgende dag voor, drinken een biertje (dat we heel decadent door Sam, een van de drivers van URDT, laten halen in het dorp. Niet al te laat kruip ik onder mijn klamboe, zie nog een gekko wegschieten onder het dak.
Heel veel liefs voor jullie allemaal, ik probeer van de week weer te schrijven.
De eerste lesweek zit erop. 25 deelnemers hadden we, voornamelijk jonge vrouwen die afgestuurd zijn aan de ARU (Agricultural Rural University) en die als Fieldworker in de afgelegen dorpjes gaan werken. In die dorpjes is niets, ook geen gezondheidszorg. Dat is de reden dat ze nu extra in hun bagege de basisbeginselen van de homeopathie hebben gekregen. Heel waardevol!
Het is heel erg leuk om hier te zijn. We werken heel hard: na de lesdagen, kunnen we als we mazzel hebben een half uurtje pauze nemen en daarna gaan we mensen behandelen in de kliniek. Een half uurtje voor iedere patient. Mensen zijn hier vaak heel ziek, bijna allemaal hebben ze malaria.
Om 7 uur 's avonds komt het avondeten. Vaak staat het al even als we terugkomen uit de kliniek. Hadija, de kokkin van URDT, probeert altijd iets lekkers voor ons te maken: bonen, rijst, eieren, aardappelen, groenetprutjes, soms vis, pompoen en heel veel kleine banaantjes en watermeloen. Mensen hebben hier niet veel, maar omdat we in the rural areas zijn, is er altijd eten.
's avonds bereiden we de volgende dag voor, drinken een biertje (dat we heel decadent door Sam, een van de drivers van URDT, laten halen in het dorp. Niet al te laat kruip ik onder mijn klamboe, zie nog een gekko wegschieten onder het dak.
Heel veel liefs voor jullie allemaal, ik probeer van de week weer te schrijven.
-
03 Februari 2013 - 17:20
Herma:
Lieve Lilian,
Wat leuk om te lezen over wat je daar doet! Krijg zelf geen malaria! Lijkt me niet echt lekker....
En neem wat recepten mee naar huis, want dat klinkt eigenlijk best lekker.
Heb je ook nog wat tijd om om je heen te kijken naar landschap en dergelijke? of zit dat er gewoon niet aan?
Heel veel liefs en succes daar, Herma -
04 Februari 2013 - 17:07
Leth:
Mooi om je verslag te lezen Lilian. Wat geweldig dat je dit werk mag/kunt doen. Ik ben benieuwd in hoeverre je wat voor die malaria patiënten kunt betekenen met jullie methode. Boeiend! Heb je nog wel tijd over om wat van de omgeving te zien? Ik wens je nog fijne en succesvolle dagen toe.
Liefs,
leth
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley